Stypendia DBU XIX

Opublikowano: wtorek, 01, grudzień 2015 12:54
DSC02789
 
STYPENDIA DBU PO RAZ XIX
 
O programie stypendialnym Niemieckiej Fundacji Federalnej Środowisko (Deutsche Bundesstiftung Umwelt – DBU) piszemy już po raz dziewiętnasty. Jest on kontynuacją ogólnopolskiego konkursu na najlepszych absolwentów i doktorantów wyższych uczelni w dziedzinie ochrony środowiska realizowanego w latach 1997–2006 we współpracy z Fundacją im. Nowickiego. W roku 2007 polsko-niemiecki program stypendialny został włączony do Międzynarodowego Programu Stypendiów dla krajów Europy Środkowej i Wschodniej fundacji DBU. Partnerem programu w Polsce jest od 2007 r. Stowarzyszenie Środowisko dla Środowiska (www.sds.org.pl), skupiające byłych stypendystów Fundacji im. Nowickiego i DBU. W czasie minionych 19 lat program “dorobił się” ok. 250 absolwentów.
Podstawowym celem programu stypendialnego DBU jest profesjonalne zawodowe kształcenie polskich przyszłych kadr ochrony środowiska oraz umożliwienie młodym absolwentom startu kariery w dynamicznie rozwijającym się sektorze zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.
 
DSC02786
 
Stypendia przyznawane są w drodze konkursu. Program stypendialny umożliwia odbycie naukowego/zawodowego stażu w Niemczech (trwającego od 6 do 12 miesięcy) na uniwersytetach, w ministerstwach, przedsiębiorstwach, instytutach badawczych, urzędach, organizacjach pozarządowych, centrach badawczo-biznesowych itp. Wysokość stypendium wynosi 1060 euro na miesiąc i jest ono wolne od podatku. Ponadto DBU finansuje koszty ubezpieczenia (OC, wypadkowe, chorobowe) w Niemczech. DBU nie może finansować przedłużenia pobytu dla realizacji już rozpoczętych studiów lub praktyk w Niemczech.
O stypendium można ubiegać się tylko jeden raz. Dlatego ważne jest staranne przygotowanie aplikacji o stypendium, a w szczególności koncepcji projektu. 
 
DSC02793
 
Żyjemy w trudnych czasach – powiedział prof. Maciej Nowicki, honorowy gość XIX edycji programu stypendialnego DBU. – Nikt nie wie, jak dalej potoczą się losy świata. Jedno jest pewne, tylko razem ze zjednoczoną Europą Polska ma szansę na istnienie. Niech nikomu nie wydaje się, że Polska może przetrwać samotnie. I właśnie ten program stypendialny dzięki temu, że tworzy indywidualne więzy przyjaźni i współpracy, działa na rzecz zacieśniania międzynarodowej współpracy nie tylko na deklaratywnym “państwowym” poziomie, ale również współpracy rzeczywistej na poziomie najniższym, interpersonalnym.
 
DSC02806
 
Uroczystość zaszczycił dr Heinrich Bottermann, sekretarz generalny Deutsche Bundesstiftung Umwelt, a wykład okolicznościowy “Budownictwo dla Środowiska” wygłosił dr inż. Szymon Firląg z Politechniki Warszawskiej.
 
DSC02804
 
Tegorocznymi stypendystami zostali:

– Jestem absolwentką kierunku Ochrona środowiska na Wydziale Biologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po studiach licencjackich dołączyłam do jednego z nielicznych w Polsce zespołów badawczych skoncentrowanych na niezwykłej interakcji pomiędzy grzybami endofitycznymi a ich gospodarzami – trawami, oraz muchówkami odgrywającymi niezwykle ważną rolę w cyklu płciowym tych grzybów.Projekt, który będę realizować w ramach stypendium, dotyczy wpływu grzybów mikoryzowych na prawdopodobieństwo wystąpienia infekcji pasożytniczego stadium grzyba endofitycznego na terenach zanieczyszczonych. Cieszę się podwójnie, ponieważ będzie to znaczne poszerzenie realizowanej przez nas do tej pory tematyki.Staż odbywać będę na Freie Universität w Berlinie, pod okiem specjalisty w dziedzinie grzybów mikoryzowych prof. Matthiasa C. Rillinga i jego zespołu. Mam nadzieję, że pozwoli mi to na nawiązanie trwałej współpracy z ośrodkiem niemieckim, a wspólna realizacja projektu przyczyni się do minimalizacji negatywnych skutków zanieczyszczeń, głównie na terenach przemysłowych.

– Ukończyłam biotechnologię (specjalność Biotechnologia Leków) na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej. Po studiach kontynuowałam edukację na Wydziale Nauk o Zdrowiu Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, gdzie również rozpoczęłam pracę na stanowisku asystenta.
Zarówno na doktoracie, jak i zawodowo zajmuję się markerami toksyczności w komórkach płuc narażanych na lotne związki organiczne. Temat ten przeniknął do mojego projektu, dlatego w trakcie trwania stypendium będę badała wpływ związków lotnych emitowanych z materiałów budowlanych oraz wyposażeniowych na człowieka i środowisko. Projekt zostanie zrealizowany we Fraunhofer Institute for Toxicology and Experimental Medicine ITEM w Hanowerze. Bardzo miłą niespodzianką okazała się niedawna informacja od pracowników instytutu, którzy już czekają na mój przyjazd.
Prywatnie bardzo lubię poświęcać czas na wysiłek fizyczny oraz aktywności artystyczne. Jeżeli mam okazję zwiedzam lub wędruję, do tego nie stronię od korzystania z roweru lub kajaka. Od 2007 roku jestem związana z Akademickim Chórem Politechniki Gdańskiej, ponadto w zeszłym roku uczyłam się gry aktorskiej.
– Moja ścieżka naukowo-zawodowo-życiowa jest dosyć zawiła i prowadzi przez różne doświadczenia z różnych dziedzin, zawsze jednak bliskich środowisku.
Wyższą edukację zaczęłam od Inżynierii Środowiska na Politechnice Wrocławskiej. Podczas stypendium w ramach Erasmusa na Universidad de Granada w Hiszpanii odkryłam jednak, że od technicznego, ścisłego podejścia do spraw środowiska, bliższa jest mi perspektywa bardziej “miękka”, społeczna. Po uzyskaniu dyplomu dałam sobie czas na spełnienie marzenia o dalekich podróżach. Po powrocie z Ameryki Środkowej, zafascynowana tamtejszą rzeczywistością , podjęłam studia latynoamerykanistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Doprowadziły one do niesamowitego okresu w moim życiu: drugiego wyjazdu za Atlantyk, tym razem do Meksyku. W ramach stypendium rządu meksykańskiego prowadziłam badania dotyczące roli wody w kulturze oraz samoorganizacji społeczności tubylczych. Przyglądałam się również współpracy na rzecz zrównoważonego rozwoju realizowanej przez różnego rodzaju organizacje oraz owe społeczności. Badałam, co warunkuje powodzenie projektów w taki sposób powstających. 
W Niemczech będę miała przyjemność współpracować z prężnie działającą organizacją pozarządową: Institut für kreative Nachhaltigkeit z Berlina. Praktyka w tak doświadczonej organizacji na pewno zaowocuje cenną wiedzą, która pomoże w prowadzeniu fundacji. W ramach projektu chcę badać rolę, jaką pełnią tego rodzaju przestrzenie kreatywne oraz ogrody społecznościowe dla zrównoważonego rozwoju miasta.
– Moja przygoda z ochroną środowiska rozpoczęła się, gdy przyjechałam do Warszawy na Międzywydziałowe Studia Ochrony Środowiska (MSOŚ) na Uniwersytecie Warszawskim. Pomimo tego, że wcześniej mieszkałam w cieniu płockiej rafinerii będącej na liście największych trucicieli w Europie i idea działań na rzecz środowiska nigdy tak naprawdę obca mi nie była, ale dopiero wyjazd na studia pozwolił mi profesjonalnie podejść do tego zagadnienia. Ludzie, których poznałam na uczelni w znacznym stopniu wpłynęli na to, co teraz robię. W trakcie studiów przyłączyłam się do Koła Naukowego studentów MSOŚ, w ramach którego uczestniczyłam w organizacji konferencji, wyjazdach terenowych i wydarzeniach mających na celu szerzenie idei ochrony środowiska na różne sposoby. Były to kolejne miłe chwile spędzone w otoczeniu zdeterminowanych ludzi z pasją.
W 2013 roku wyjechałam na wymianę w ramach programu ERASMUS. Spędziłam wtedy pół roku w Holandii, studiując na Vrije Universiteit w Amsterdamie. Wtedy obudziła się we mnie pasja podróżowania. Holandia, Dania, Szwecja – wszędzie ciekawi ludzie, inna kultura, zwyczaje, no i oczywiście jedzenie (chociaż z tym różnie bywało…).
Po powrocie do Polski kontynuowałam studia i rozpoczęłam praktyki w Ministerstwie Środowiska, które następnie przekształciły się w pracę w Departamencie Zrównoważonego Rozwoju. Dzięki pracy w Wydziale Zielonej Gospodarki i Adaptacji do Zmian Klimatu zrozumiałam, jak ważne jest budowanie świadomości i rozsądne planowanie przestrzenne w walce ze skutkami zmian klimatycznych.
Na co dzień staram się prowadzić zdrowy tryb życia: biegam (od momentu kiedy dowiedziałam się o alarmie smogowym tylko na bieżni), czytam, chodzę na wykłady, debaty i spotkania z ciekawymi osobistościami, uwielbiam też muzykę bałkańską i gry planszowe. Najlepsze są jednak te chwile kiedy mogę pozwolić sobie na ucieczkę od codzienności. W takich sytuacjach autostop to według mnie jedna z najlepszych form podróżowania, zaraz po napędzie nożnym.
Swój staż odbędę w KomPass: Kompetenzzentrum Klimafolgen und Anpassung – instytucji, która zajmuje się promocją, projektowaniem oraz monitoringiem działań związanych z adaptacją do zmian klimatycznych w Niemczech i w Europie. Moim zamiarem jest podzielić się obserwacjami dotyczącymi tego zagadnienia w Polsce, a także korzystając z doświadczenia i obserwacji zgromadzonych przez tę instytucję poznać mechanizm działań adaptacyjnych, który mógłby zostać zastosowany również w naszym kraju.
– Po 6 miesiącach wojaży po Dolnej Saksonii zorganizowanych w ramach europejskiego programu ERASMUS+, wykonując dziesiątki prób aktywności biomasy, po przeanalizowaniu setek wyników analiz fizykochemicznych i spędzeniu 1000 naukogodzin wśród niemieckich specjalistów, udało mi się uzyskać tytuł mgr. inż. na Politechnice Śląskiej w Gliwicach.
Tym oto sposobem stałam się specjalistą w zakresie technologii oczyszczania ścieków, pełnoprawną biotechnolożką, zapisałam się w historii Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki, Katedry Biotechnologii Środowiskowej, Studenckiego Koła Naukowego Biotechnologów. W trakcie swoich studiów udało mi się stworzyć wraz z pięćdziesiątką niesamowitych młodych naukowców projekt FunLab – Laboratoria dla Dzieciaków, dzięki któremu wspólnie mogliśmy propagować naukę, organizować szalone warsztaty biologiczno-chemiczne dla najmłodszych, działać charytatywnie i z myślą o innych.
Brak doświadczenia zawodowego, zero praktyki. Szansa. Zaczęłam od młodszego specjalisty. Po drodze mały awans. Obecnie piastuję stanowisko specjalisty ds. ochrony środowiska. Łączę prawo z ekoobowiązkami przedsiębiorców, doradzam inwestorom, którzy zamierzają demontować, budować – oddziaływać na środowisko. Jednocześnie uczę się na studiach doktoranckich.
W wolnym czasie współpracuję z grupą szalonych naukowców Pana Korka. Maluję. Zwiedzam wystawy sztuki nowoczesnej w Europie, jak również na innych kontynentach. Podróżuję i poznaję świat, jego historię i ludzi, którzy tę historię tworzą. Czytam – felietony, wiadomości – kultura i gospodarka, książki – realizm magiczny, fantastyka. I czekam na nowe wyzwania. Bezustannie.
– Odkąd pamiętam, moją największą pasją było poznawanie świata przyrody. W dzieciństwie za pośrednictwem ekranu telewizora odbywałam wspaniałe podróże do najdalszych zakątków Ziemi, za przewodnika mając Davida Attenborough. Obudzony wtedy zachwyt pozostał we mnie do dziś. Z tej przyczyny w 2010 roku zdecydowałam się na rozpoczęcie Międzywydziałowych Studiów Ochrony Środowiska na Uniwersytecie Warszawskim.
Wierzę, że do obowiązków naukowców związanych z ochroną przyrody należy pomoc w znajdowaniu kompromisów pomiędzy potrzebami ludzi a troską o zachowanie bioróżnorodności. W pierwszym okresie studiów zajmowałam się konfliktem między hodowlą karpia a rosnącą populacją wydr w Polsce. Zainteresowanie to zaowocowało pracą licencjacką na temat składu diety wydr żyjących na terenie jednego z podwarszawskich kompleksów stawów karpiowych.
W ramach programu ERASMUS spędziłam semestr zimowy 2012 roku na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie. Uczestnictwo w wyjątkowym cyklu wykładów z biogeografii prowadzonych przez profesora Tobiasa Kümmerle, uświadomiło mi ogromny potencjał wykorzystania danych przestrzennych do celów związanych z ochroną przyrody.
Latem 2014 roku byłam zaangażowana w projekt Uniwersytetu Humboldta badający wpływ energetyki wiatrowej na ptaki i nietoperze na trzech farmach wiatrowych w Brandenburgii. Do moich obowiązków należało między innymi niewdzięczne zadanie poszukiwania martwych nietoperzy i ptaków wokół turbin wiatrowych. Doświadczenia z tego okresu były inspiracją do projektu, który realizować będę w ramach stypendium w Helmholtz-Zentrum für Umweltforschung w Lipsku.
 
Wszystkim stypendystom gratulujemy i już dzisiaj z zainteresowaniem oczekujemy kolejnej, jubileuszowej dwudziestej edycji.
 
DSC02785
 
DSC02790
 
Paweł Wójcik